"Yıldız" anlamına gelen "necm" kelimesi bu surenin birinci ayetinde geçtiğinden sureye ad olmuştur. Necm suresi Mekke döneminde inmiştir ve 62 ayettir.
Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla1.Battığı zaman yıldıza andolsun ki,
2.Arkadaşınız sapmadı da, azmadı da.
3.O kendi tutkusundan (hevasından) da konuşmuyor.
4.O (konuştuğu, kendine) vahyedilen bir vahiyden başka bir şey değildir.
5.Onu çetin kuvvetleri olan (Cibril) öğretti.
6.O çarpıcı bir güzelliğe [1] sahiptir. Hemen doğruldu.
7.O, en yüksek ufuktaydı.
8.Sonra yaklaştı ve sarktı.
9.Böylece (aradaki mesafe) iki yay boyu veya daha yakın oldu.
10.Derken (Allah'ın) kuluna vahyettiğini vahyetti.
11.Onun gördüğünü gönül yalanlamadı.
12.Şimdi siz onun gördüğü üzerinde kendisiyle tartışıyor musunuz?
13.Andolsun ki, o onu bir başka kez daha inişte gördü. [2]
14.Sidretu'l-Munteha'nın yanında.
15.Barınma (Me'va) cenneti onun yanındadır.
16.O zaman (o gördüğünde) Sidre'yi kaplayan kaplıyordu.
17.Göz kaymadı ve (sınırı) aşmadı da.
18.Andolsun ki o Rabbinin en büyük âyetlerinden bir kısmını gördü.
19.Gördünüz mü Lât'ı ve Uzza'yı?
20.Ve üçüncüleri olan diğer (put) Menât'ı?
21.Erkek sizin de dişi O'nun mu?
22.Öyleyse bu insafsızca bir paylaştırma.
23.Bunlar sizin ve atalarınızın koyduğu adlardan başka bir şey değildir. Allah, haklarında hiç bir belge indirmemiştir. Onlar ancak zanna ve nefislerin arzuladıklarına uymaktadırlar. Oysa andolsun ki onlara Rablerinden hidayet gelmiştir.
24.Yoksa insana her arzuladığı şey var mıdır?
25.Son da ilk de (ahiret de dünya da) Allah'ındır.
26.Göklerde nice melekler vardır ki, Allah dilediği ve razı olduğu kimse için izin vermeden şefaatleri bir yarar sağlamaz.
